به نام پیامبر گل و محبت...
ای عاشقان ای عاشقان دل را چراغانی کنید
ای می فروشان شهر را انگور مهمانی کنید
معشوق من بگشوده در روی گدای خانه اش
تا سر کشم من جر عه ای از ساغرو پیمانه اش
بزمست و رفصست و طرب مطرب نوای ساز کن
در مقدم او بهترین تصنیف را آواز کن
مجنون بوی لیلیم در کوی او جایم کنید
همچون گدای خانه اش زنجیر در پایم کنید
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ی ما را رفیق و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا
فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد
به صدر مصطبه ام می نشاند اکنون دوست
گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد
طرب سرای محبت کنون شود معمور
که طاق ابروی یار منش مهندس شد
لب از ترشح می پاک کن ز بهر خدا
که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد
کرشمه ی تو شرابی به عارفان پیمود
که علم بیخبر افتاد و عقل بیحس شد
ز راه میکده یاران عنان بگردانید
چرا که حافظ ازین راه رفت و مفلس شد
خیال آب خضر بست و جام کیخسرو
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد
چو زر عزیز وجود است نظم من آری
قبول دولتیان کیمیای این مس شد
